με άφησες να παίζω με τον εαυτό μου και μόνο να ασπρίζω χωρίς ηδονή άντε τη παρασκευή να με σώσει το αεροπλάνο! επικαλούμαι τον Άγιο Γεώργιο τον Καρέλια και Όλους τους αγγέλους Του να μου στείλουν Άλλο ένα πακετό άσπρο Καρέλια Αυτό Με το φίλτρο Νακάνω Πιφ Παφ Μπαμ ---? να διώξουμε όλοι μαζί Το Ροδακινί Φάντασμα, την τρελή, το τσάμπουρο, την πένσα, Το μπζτ! Το μπζτ! Το μπζτ! Φαίνεται πως διέταξες τον άνεμο να ψυθιρίζει στα βουνά το όνομα σου και τώρα όλες οι κορφές μοιάζουν με βυζιά

σκέφτομαι να πιώ αυτό το τσι γάρο μήπως να πιώ αυτό το τσιγάρο? αν πιώ αυτό το τσιγάρο δεν ξέρω αν θα περάσω πολύ καλά γιατί όταν καπνίζω το τσιγάρο νιώθω πολύ περίεργα

Έλα, γιο. Όλα καλά εδώ κι ελπίζω κι εσύ καλά εκεί στους Γάλλους. Δεν με τρέλανε το κείμενο, δεν μου πολυάρεσε. Το σκέφτηκες παραπάνω απ’ τα υπόλοιπα ε; Κάπως υπήρχε μια αποστήρωση, ενα συγκράτημα. Κάποια σημεία μου άρεσαν πολύ, ειδικά το σημείο με τον γέρο, αλλά γενικά κάπως δεν μου έδενε το όλο πράγμα. Φαντάζομαι θα γουστάρεις εσύ αλλά δεν ξέρω, κάτι με ξένισε κι ίσως να φταίει που είμαι εγώ. Δεν μπορώ να το φανταστώ χωρίς να σε ξέρω το συγκεκριμένο. Τέλος πάντων, ελπίζω να ‘σαι καλά και στείλε μου ό,τι άλλο κάνεις. Τσάο, τα λέμε. Θα σε εκδικηθώ ήταν η πρώτη μου σκέψη η δεύτερη ήταν πως θα τον εκδικηθώ και δεύτερη φορά η τρίτη ήταν πως δεν έχει ιδέα για ποιο πράγμα μιλάει η τέταρτη ήταν πως το κείμενο μου είναι σκατά και δεν αξίζει τις πεντάρες που νόμιζα πως άξιζε η πέμπτη ήταν πως φταίει ο Μπατάιγ και το ότι αυτός διάβασε πρόσφατα και πως η επιρροή βγάζει μάτι και λογικό ξεκινώντας απ’ την βάση πως είμαι υπό την επήρεια του Γιώργου το δικό μου το κείμενο είναι αποστείρωμα του εκείνου η έκτη ήταν πως δεν γαμιέται ώρα για φαί η έβδομη ήταν πως δεν έχω τίποτα να πω και καλύτερα θα έκανα να σταματούσα το νωρίτερο να γράφω πρωτού έχει επιπτώσεις ανεπανόρθωτες στην (ευελπιστώ τουλάχιστον ενδιαφέρουσα) ζωή μου η όγδοη ήταν πως ο φίλος μου μάλλον δεν είναι φίλος μου και σκοπό έχει να με βλάψει και μόνο αυτό σκοπεύει απέναντι μου η ένατη ήταν πως εννιά σκέψεις σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα θα μπορούσαν να επιφέρουν σοβαρές εγκεφαλικές κακώσεις σε έναν αδύναμο χαρακτήρα η δέκατη ήταν πως για να συνεχίζω ακάθεκτος λογικά τουλάχιστον δεν είμαι αδύναμος χαρακτήρας η εντέκατη ήταν πως όχι μόνο δεν είμαι αδύναμος αλλά βρίσκομαι και στην μεριά των παντοδύναμων και ακατανίκητων η δωδέκατη ήταν πως για να ισχύει αυτό μάλλον κατάγομαι από κάποια γενιά διαννοούμενων, πιθανώς κληρικών, που χρέος τους είχαν την εξήγηση και διερεύνηση της όπως την γνωρίζουμε πραγματικότητος η δωδέκατη σκέψη ήταν πως αυτά ίσως τα σκέπτομαι ακριβώς επειδή βρίσκομαι ήδη στο στάδιο της εγκεφαλικής κάκωσης η δέκατη τρίτη ήταν πως η κάκωση ως όρος αναφέρεται στα οστά και όχι στο οτιδήποτε θεωρώ εγώ εγκεφαλικό η δέκατη τέταρτη ήταν πως είμαι πολύ κοντά στο να ανακαλύψω κάτι σχετικό με τον εγκέφαλο η δέκατη πέμπτη ήταν πως το κείμενο μου μου αρέσει και δεν έχει σημασία τι λέει ο κάθε τυχαίος η δέκατη έκτη ήταν πως ο φίλος μου δεν είναι τυχαίος και καλά θα κάνεις να τον ακούς η δέκατη έβδομη ήταν πως έχω δίκιο πως δεν είναι τυχαίος ο φίλος μου και πως πράγματι πρέπει να τον ακούω αλλά όχι και να παίρνω κατάκαρδα την κάθε του κακή κριτική όπως και δεν θα ‘πρεπε αντίστοιχα να παίρνω κατάκαρδα την κάθε καλή του κριτική η δέκατη όγδοη ήταν ένα μπράβο στον εαυτό μου κι η δέκατη ένατη ήταν πως πεινάω η εικοστή ήταν πως είκοσι σκέψεις στην σειρά παραείναι πολλές η εικοστή πρώτη ήταν πως μάλλον όλες αυτές οι σκέψεις είναι μέρη μίας σκέψεις και πως δεν έχω λόγο να ονομάζω κάθε κομμάτι της σκέψης αυτής σκέψη η εικοστή δεύτερη ήταν πως αν ίσχυε αυτό τότε θα μπορούσαμε να πούμε πως η εικοστή τρίτη ήταν πως όχι, δεν θα μπορούσαμε να το πούμε αυτό, κι η εικοστή τέταρτη ήταν πως είμαι έτοιμος να φάω. Κοίταξα το ρολόι κι είχαν περάσει 23 δευτερόλεπτα. 1 δευτερόλεπτο η σκέψη πάει πολύ, ξανάρχισα να σκέφτομαι. Ή μήπως πάει λίγο. Δοκίμασα να πω μια πρόταση μικρή, σκέφτηκα να πω “πήρα καινούργια παππούτσια, κοίτα τι ωραία που είναι” και χρονομέτρησα 1,9 δευτερόλεπτα. Τι σημαίνει όμως αυτό. Φαντάζομαι η σκέψη τρέχει πιο γρήγορα απ’ τον λόγο. Ξαναξεκίνησα να πω δυνατόφωνα μια πρόταση, αυτή τη φορά χωρίς να την σκεφτώ από τα πριν. Είπα, “τσουνάμι, έρχεται τσουνάμι, μου διαφεύει αυτή τη στιγμή οποιαδήποτε άλλη λέξη εκτός από την λέξη τσουνάμι, αλλά απ’ την άλλη έχω ήδη πει τουλάχιστον μια δεκαριά άλλες λέξεις που δεν είναι τσουνάμι”. Κοίταξα, 4,3. Ήξερα βέβαια πως ήταν πολύ μεγάλη αυτή η πρόταση για μπορεί να συγκριθεί με την προηγούμενη. “Αγόρασα μια πέτρα, ήταν κόκκινη και μπλε!” Φώναξα μ’ ενθουσιασμό και βεβαιότητα πέτυχα το πείραμα μου. Το χρονόμετρο είχε άλλη άποψη. Ανάσανα, πάτησα το κουμπί και φώναξα, “καφέ κρέας μπλέχτηκα προχτές στην Άμφισσα!”

θα 'θελα να 'ξερα πού σκατά ειν' το νόημα δείξε μου, φίλα με πού σκατά είναι πού είναι το? να το βρω και να το πνίξω έρχεται ξαφνικά κι όλα είναι μιά χαρά ό,τι κι αν γίνεται πάντα συγκινούμαι γεία σου ρε νόημα! τώρα τη σκαπούλαρες ό,τι πιό αναμενόμενο φτάνει πιά, χέσε μας δε σε κυνηγάω άσε μας ρε νόημα μιά ζωή πάνω κάτω μιά ζωή ερευνώ μπας και παίζει κάποιο κόλπο βρες το νόημα κάν' το να σε παντρευτεί θα 'θελα να 'μουνα ένα με το πάτωμα να μην ξέρω τι σημαίνει κάπνισμα και σκάκι να 'μουν ο βασιλιάς

δεν έχει λόγια αυτό!!!!

ar'ee ω χεχε i smogu tho'm γu γu dongu dongu dongu ντοινγκ ντοινγκ ντοινγκ yeah in weekend πέρασε σαν να μην από το ναι του χώρισμου σαν να μην πέρασε μιά μέρα απο το ναι του χωρισμού ηρθέ ο κροκόδειλος Λευκός και διάφανος πύργος χάθηκε στην παραλία Χάθηκε ο πύργος απελέκητο? Ωραία, θα μείνω έτσι για να σε ακούω καλύτερα χεχε κλαπ κλαπ *κρεκρεκρε* αυτό είναι πάπια? αυτό εκεί? yea yeah *woofwoofwoof* σιρκαμτόρε? (σημαίνει σταφυλοψαλίδι εις την γαλλικήν) αυτό είναι πάπια! ή? αλλά όχι! περπατάει λίγο ωραία θα μείνω έτσι για να σε ακούω καλύτερα

ούτε αυτό έχει λόγια

άσε μας ρε μουσικέ φύγε απ' το τραγούδι βλάκα κηπουρέ φίλε κλέψε μου τα ρούχα δε με νοιάζει γιατί βρήκα ένα βοσκό που είναι πιό μάγκας από εσένα και επιτέλους νιώθω ντόπια! κάτσε να κοιτάς τον τοίχο άμα αυτό θέλεις εγώ βουτιές μουλάρια και καβλιά προτίμησα αντί για τη πικρή σου τη καρδιά

τ